HIRSIZ VAR

21-16 Mart tarihlari arası ORMAN HAFTASI olarak kutlanır.Töreni hazırlamakla görevliydim.Güzel bir törendi ama tören sonrası yaşadığım olumsuz bir olay canımı sıktı.23 Nisan çalışmalarına katılan öğrencilerden 10 ytl kıyafet parası isteniyordu.Katılacak öğrencilerden bir tanesi parayı getirmişti ,bende daha sonra toplayacağımı parayı saklaması gerektiğini söyledim.Neyse uzatmayayım 4.ders parayı getiren öğrencim feryat figan ne oldu? dedim

-Öğretmenim param yok .dedi Ya nereye gider bu para ?3 yıldır aynı sınıfı okutuyorum, bu zamana kadar böyle bir olay gelmemişti başıma.Biraz sinirlendim ,üzüldüm.Emeklerim boşa gitmiş dedim.Para bulunmalıydı sınıf nöbetçileri sınıfa yabancı biri gelmedi dedi.EEE kim alır bu parayı.Çocuklar yanlışlıkla birinizin çantasına girmiş olabilir dikkatli bakın diyorum ,nafile yok kimseden ses...

-Bakın çocuklar şimdi hepimiz dışarı çıkıyoruz.Herkes 1 dakikalığına içerde kalacak kimse onu görmeyecek ,eğer yanlışlıkla almışsanız yerine koyun dedim.Sırayla her öğrenciyi içeri aldım 1 dakika beklettim sonra dışarı aldım.Hep beraber içeri girdiğimizde yerde paralar vardı.Çok şaşırdım.Arkasından masamdaki cep telefonumu gösterdim ,dışarı çıkarken telefonun kamerasını açtım dedim.Kimim aldığını biliyorum ama neden bu parayı aldığını merak ediyorum.dedim.Hepsine birer kağıt dağıttım herkes buraya hırsızlık hakkında düşünceleri yazsın dedim.Parayı alan kişide neden aldığını yazsın,kimse kimseye göstermeyecek diye uyardım.

Öğrencilerimi rencide etmek istemiyorum,hiç birine ithamda bulunmam ama bu olay beni çok üzdü.Hepsi yazılarını yazdılar.Yazıları çantama koydum meraktan ölüyordum.Eve geldim üzerimi bile çıkarmadan masanın başına geçtim ve yazıları merakla okumaya başladım bir taraftanda kamera görüntülerini izliyordum .Eşim hayırdır dedi, bende olayı anlattım .Bu arada evet buldum kimim aldığını .İnanamıyorım ,hayır olamaz.Yazıyı okudum nutkum uçtu .Mektubu eşime okudum ve ikimizde göz yaşlarımızı tutamadık.

Mektup aynen şöyle:

"öğretmenim ben aldım durumumuz iyi değil diye,aç kaldık evde...Biz yoksul bir aileyiz.Çünkü kötü durumdayız...."

Bu sözler karşısında ne söylenebilir ki!

Okulumun olduğu mahalle yoksul ailelerin olduğu bir mahalle köyde iş yok, aş yok ee tarla geçimlerini sağlamıyorda yapılacak tek şey şehre taşınmak .Şehirde bir gün iş var bir gün yok işte böyle geçinip gidiyorlar.Ama bu arada çocuklar yokluğun ,açlığın acı yüzüyle karşılaşıyorlar,sonuç ortada..

Atalarımız boşa söylememişler:"ÇOK SÖYLEME ARSIZ OLUR,AÇ BIRAKMA HIRSIZ OLUR" DİYE

Yani bu yazı yoksulluğun belgesi işte.Bu olay bizi çok etkiledi.Ne yapacağımı inanın bilmiyorum.

Oysaki her yardıma bu öğrencimin adını yazarım aile durumunu bildiğimden ama bazen yeterli olmuyor demek ki .

NOT: Resim netten alıntıdır.Konu ile alakası yoktur.